Bizar, het is of lijkt bizar dat je juist op een dag als vandaag op zoek gaat naar lichtpuntjes. Vandaag 29 april is het exact 4 jaar geleden dat Thea getroffen werd door een herseninfarct. Het moment dat zij (grommend) achter mij stond vergeet ik niet meer. Rondom deze datum slaap ik dan ook nauwelijks, ik heb gewoon geen behoefte om naar bed te gaan, althans zo lijkt het. Langzaam maar zeker ben ik nu dan ook een slaaptekort aan het opbouwen. Slaap ik wel weer bij.
Bizar,en bijna surrealistisch is het om je vrouw weg te zien rijden in de ambulance. Half verdooft rij je er achteraan nog niet ten volle beseffend dat beider leven er van nu af aan heel anders uit ziet.
Bizar,zijn soms ook de uitspraken van meelevende mensen. Je hebt haar toch nog? is een van de opmerkingen waar je in eerste instantie geen raad mee weet.
Bizar,maar wel goed om mee te maken is het menselijk vermogen om te kunnen relativeren. Leon (zoon) heeft een goed behandelbare kanker en is dus blij. Vandaag is de 1e bestraling en chemo afgerond. Nog ca. 34 te gaan.
Bizar,en voor mij redelijk onbegrijpelijk is dat volgens een medium mijn moeder die deze week 106 zou zijn geworden, voortdurend achter mij staat. Als dat zo is, is dat ook een lichtpuntje.
Kennen elkaar al een tijdje.Hoe en waar het eindigt weet je gelukkig niet. Lichtpuntje is wel dat je nu bewuster leeft dan ooit. Blijkbaar heb je als mens een portie sores nodig om dit leefniveau of beter gezegd deze manier van leven te bereiken. Uitzonderingen daargelaten.