Na twee jaar met plezier de wekelijkse behandelsessies te hebben gevolgd ontstond er weer de geijkte discussie m.b.t. de verlenging van de behandeling en de aanvraag bij het CIZ. In deze discussie heb je twee partijen, de behandelaar (A), en in dit geval mijn persoon (B) als vertegenwoordiger van Thea. Partij a ziet Thea 2 dagdelen, partij b ziet Thea 7 dagen per week. Beide partijen kunnen een afwijkende visie hebben over de gang van zaken c.q. de geboekte progressie. Ik zal proberen e.e.a. zo objectief mogelijk te omschrijven. Na veel discussie werd Thea , overgeheveld van de groep behandeling naar begeleiding. Ik zag nog steeds enige progressie bij Thea, weliswaar een kleine progressie, maar toch bemoedigend. In het intake gesprek voor de behandelingsgroep, werd gesteld dat de inhoud qua stof van de begeleidingsgroep (werkplaats) in grote lijnen gelijk was dan die van de behandelgroep. In de praktijk bleek dit onjuist. De stof maar ook de sterk wisselende deelnemersgroep leek in de verste verte niet op de behandelgroep. Ik moest steeds meer moeite doen om Thea te motiveren naar de Boogh te gaan In feite was de begeleidster (Suzanne) van dat moment de enige verbindende factor. Toen kwam corona en veranderde alles. Bij Thea is de motivatie volledig verdwenen, de kans dat zij ooit nog een keer naar de Boogh gaat acht ik op dit moment uitgesloten. Jammer dat dit zo gelopen is.