Workflow

Workflow, wat heeft dat met een revalidatieproces te maken? Laten we eerst even kijken naar een heldere omschrijving van het begrip worlflow. Een workflow of werkstroom is een logische volgorde van activiteiten die moet worden uitgevoerd om een van te voren gedefinieerde uitkomst te verkrijgen. De moeilijkheid zit hem hier in “de van te voren gedefinieerde uitkomst”, vaak is die uitkomst niet bekend of wordt zij (te) voorzichtig ingeschat. Om e.e.a. overzichtelijk te houden zul je de revalidatie in kleine stappen moeten indelen en monitoren.  Laat ik een voorbeeld geven, Thea is recent geopereerd aan haar achillespees. De volgende stappen moesten daarbij worden doorlopen:

  • De pees is 1 cm verlengd, waardoor zij beter moest gaan lopen. Deze uitkomst is vooraf goed doorgesproken en vastgelegd door de chirurg en de rev. arts..
  • Daarna 2 weken in het gips en daarna 4 weken in kunststof(gips) was vooraf bekend.  Controle door assistent arts. Wel of geen loopgips was vooraf niet bekend.
  • Na 6 weken werd er een aircast walker aangemeten, weer voor een periode van 6 weken.  Vooraf niet over gesproken.
  • Na de walker periode is er een controle moment geweest door de chirurg. Wat de eventuele volgende stap zou kunnen zijn, was voor ons onbekend.

Je hebt dus de workflow an sich en je hebt de communicatie erover, m.i. kun je van de patient niet verwachten dat hij/zij e.e.a. volledig overziet. Communicatie is dus tenminste zo belangrijk dan de activiteiten op zich. Bij de communicatie gaat het dus fout. Laten we deze 4 punten nu eens bekijken door de ogen van  de patient.
Punt 1. Goed gesprek gehad over de behandeling en de doelstelling, daarna brief ontvangen met inhoudelijk goede omschrijving. Goede vertrouwensbasis.
Punt 2. Zelf ingeschat dat loopgips er niet inzat, actie: bed besteld voor 6 weken in de woonkamer i.v.m. het niet kunnen traplopen. Eenmaal nieuw kunstofgips aangelegd i.v.m. te geringe doorbloeding. Adequate reactie van de gipskamer!
Punt 3. Aangename verassing, zelf vooraf onvoldoende ingeschat hoe het lopen zonder gips moest. Aircast walker tussentijds omgewisseld voor een groter exemplaar, prima opgelost door de mensen van gipskamer.
Punt 4. Op scherp gezet door het inzetten van de aircast walker, zelf tussentijds actie ondernomen. Tijdig afspraak gemaakt met de revalidatiearts van de Hoogstraat over hoe nu verder. Tweede afspraak gemaakt met een orthopedisch schoenmaker erbij. De dag vóór de finale controle door de chirurg een VLOS (voorlopige orthopedische schoen) opgehaald. Na de conclusie van de chirurg dat de aircast walker periode voorbij was, direct overgestapt op de tijdelijke schoen. Bij het niet anticiperen van onze kant had Thea dus tijdelijk geen schoen gehad, niet kunnen lopen c.q. traplopen. Uit dit simpeleMstoel voorbeeld blijkt dus dat een inzichtelijke workflow en bijbehorende communicatie essentieel is voor een kwalitatief goed  verloop van de revalidatie. Al met al is het bij ons goed verlopen door een goed samenspel van het ziekenhuis en de patient. Dit bericht is dan ook niet geschreven om iemand de zwarte piet toe te spelen, in dit  bericht wil ik alleen signaleren dat er alleen al op het communicatievlak veel te winnen is. Of dit op korte termijn ook gaat gebeuren waag ik te betwijfelen, daarvoor is de zorg c.q. de behandeling in ziekenhuizen te gefragmenteerd.  Wel zie je hier en daar al pogingen om de communicatie te verbeteren, het UMC_U is nu bijvoorbeeld  bezig de opzet van de patientenportalen verder te professionaliseren. Rechtstreeks mailen met de behandelend arts was (ad hoc) al mogelijk in het Zuwe Hofpoort ziekenhuis. Al met al gaat het de goede kant op, de weg is nog lang denk ik. Een afdeling waar het al goed werkt in een ziekenhuis is de gipskamer, rechtstreeks te bereiken, adequate reactie. Een verbeterpunt is de bereikbaarheid in het weekend. Ergo een workflow / werkstroom is onderdeel van het revalidatieproces, het toewijzen van de regie is complexer als het op het 1e gezicht lijkt. In ons geval spelen beide partijen hier nu afwisselend een rol in, ik denk dat je uit moet gaan van het begrip deel- en eindregie. Het is evident dat de eindregie in handen moet zijn van de patient. Ik ga nog eens wat verder nadenken over dit onderwerp, uitkomsten zoals op de foto, met de aircast walker in de massagestoel 🙂 moeten we voorkomen. Wordt vervolgd.