Thea is vandaag, woensdag 21 december, weer naar het St. Antonius Ziekenhuis gebracht. Vanmiddag om 13.00 uur we zouden net gaan eten, kreeg zij weer een (pijnlijke) krampaanval in haar rechterarm en -hand. Omdat dit de 4e keer is dat wij dit meemaken en het de vorige 3 keer weer gewoon overging dacht ik aanvankelijk dat het dit keer ook wel weer zou overgaan. Het ging inderdaad na ongeveer 10 minuten weer over, maar dit keer kreeg zij na ca. 5 minuten er weer een hevige krampaanval overheen. Je staat er machteloos bij, ze wil niet aangeraakt worden op zo’n moment. De krampaanval ging over in hoofdschudden en het heen en weer bewegen van haar goede arm. Ik heb toen direct de huisartsenpost gebeld, de dokter kwam snel en belde na kort overleg de ambulance. Thea werd voor 3e keer weer met gillende sirene afgevoerd naar het ziekenhuis. Alle scenario’s flitsen weer door je hoofd, van dit komt nooit meer goed, tot verpleegtehuis, etc. Nu 6 1/2 uur later wordt er gedacht aan een epileptische aanval, waarschijnlijk – zeker is dit niet niet – veroorzaakt door de hevige krampaanvallen. Ik heb in de crashroom ca 10 minuten met de dienstdoende arts kunnen praten en zodoende een goed beeld gekregen van haar toestand. Ze krijgt in ieder geval zware anti-epilepsie medicijnen op dit moment, zodat haar toestand stabiel wordt. Later worden die medicijnen als alles goed gaat dan weer vervangen door een lichtere variant. De bloeddruk en polsslag is al weer normaal, zij is alleen nog erg moe. Er kon ook weer een lachje vanaf zoals op de foto te zien is. Ik ben optimistisch vertrokken uit het ziekenhuis, ik verwacht wanneer de bloedspiegel goed is (en de medicijnen dus aanslaan) dat zij waarschijnlijk a.s. zaterdag naar huis mag. Dit alles vanuit de hypothese dat zij er geen epileptische aanval overheen krijgt uiteraard. In het meest gunstige scenario houdt zij er verder niets aan over, behalve dat er weer een medicijn bij komt. Ik zelf voel de spanning nu een beetje uit mij wegvloeien en ga vanavond vroeg naar bed. Op zo’n dag als vandaag is het fijn om (weer) te constateren dat je er niet alleen voor staat, ze waren er weer allemaal, Leon en Karin, Angela en Fulco, Tarita en Finn, bedankt jongens, we worden met zijn allen alleen maar sterker. Ik hoop dat het goede scenario uitkomt, kunnen we toch nog een beetje van de kerst “genieten’. Al zal er van het uitgebreide koken met zijn allen wel niet veel terecht komen. Het zij zo, het belangrijkste is dat Thea weer zonder al te veel blijvende schade opkrabbelt.