Blog

Reünie in Weert

Op 10 juni met Thea naar Weert geweest waar wij zeer gastvrij werden ontvangen door Wim en Nelly. In de middag was, om niet alle tijd aan eten en drinken te laten opgaan, gezorgd voor een uitstapje naar een compleet geautomatiseerde veehouderij. Ondank het feit dat aan deze boerderij het (negatieve) label Megastal hangt vond ik persoonlijk de boer zeer enthousiast en bevlogen praten over zijn (240) koeien. We maakten nog de geboorte van een (helaas voor het kalfje) stiertje mee. De automatisering van het melkproces is een boeiend iets, zoals bekend loopt Nederland qua techniek voorop bij de ontwikkeling van deze systemen. De koeien worden max. 5 keer per etmaal – het proces loopt dag en nacht door – gemolken, de koe bepaalt zelf [lees meer]

Blog

Maart

Een periode van voortschrijdend inzicht Zo zou je de periode waar wij ons nu in bevinden – op 29 april 2010 kreeg Thea voor de 1e keer een CVA – kunnen omschrijven. Nu bijna een jaar verder krijgen we wat antwoorden op vragen die al langer bij ons leven. Een deel van die antwoorden krijg je vanuit de expertise in De Hoogstraat, maar een ander niet onbelangrijk deel krijg je simpelweg door het leven “met”, soms met verwondering te ervaren, en door een goede observatie. Het woord observatie moet hier natuurlijk niet al te letterlijk worden opgevat, wat ik bedoel is gewoon goed opletten op wat je ziet en meemaakt en dat vervolgens proberen te duiden. Mogelijke veranderingen op het cognitieve vlak (bron: Caroline van [lees meer]

Afasie

Februari

De chronische fase, wordt de periode die begint ca. 6 maanden na een CVA genoemd. Hoewel ik nogal wat literatuur over die fase heb gelezen, moet je dit van nabij meemaken om goed in te kunnen schatten wat dit betekent voor de betrokkene en zijn/haar omgeving. Een presentatie waarin e.e.a. goed wordt omschreven is de presentatie “Omgaan met neuropsycholgische gevolgen na NAH ( niet aangeboren hersenletsel) in de chronische fase”. Ik zal voor degenen die daar in geinteresseerd zijn het powerpointbestand onder de kop achtergrondinformatie op deze site weergeven. Eén ding is zeker, zonder enige humor en een opgewekte natuur kun je hier niet mee omgaan. Enige cartoons uit de  genoemde presentatie illustreren dat goed. Goed wat is er zoal gebeurd in februari? Veel is [lees meer]

Afasie

Januari

Zondag 23 jan. Na veel en vooral kalm met elkaar gesproken te hebben over de verwachtingen, is de rust weer enigszins teruggekeerd. We zijn vanmorgen begonnen met het oefenprogramma van de handmaster. Vandaag 10 min. op de stand handopenen, morgen 3x 5 min. afwisselend op de stand hand open en dicht.. Dit viel zeker voor de 1e keer niet tegen, we zijn het er (vandaag) over eens dat we het programma gewoon gaan afmaken en de handmaster een kans geven om te bewijzen dat hij voor Thea nuttig (of niet) kan zijn. Dit is belangrijk omdat een andere methode om de spierspanning te verminderen, n.l. de hand en pols inspuiten met Botuline, niet eindeloos herhaald kan worden. We zijn nu ook aan het oefenen op [lees meer]

Blog

Eindejaar

Net zoals jullie waarschijnlijk, hebben wij eind 2009 getoast op een goed en gezond nieuwjaar. Gelukkig kan niemand echt vooruit kijken en ineens behoor je tot de ca. 40.000 mensen die jaarlijks een CVA (herseninfarct / hersenbloeding) krijgen. In een luttel moment ziet je wereld er heel anders uit. Ik ga hier de hele geschiedenis niet nogmaals vertellen, dat is genoegzaam bekend. Wat ik wel kwijt wil is het feit dat ze in de gezondheidszorg van planning en afstemming van behandelingen weinig kaas hebben gegeten. Thea is 19 oktober jl. ontslagen uit De Ingelanden met de toezegging dat zij binnen twee weken in dagrevalidatie zou gaan in De Hoogstraat in Utrecht. Uit voorzorg had ik een kopie gemaakt van alle ontslagverslagen (logopedie/ ergotherapie/ fysiotherapie en [lees meer]

Blog

Kerst

Traditiegetrouw wordt er op een van de kerstdagen bij ons gekookt en uiteraard gegeten. Ikzelf ben meer van het kopen van hoogwaardige (voorbereide) producten die ik dan later samenstel tot het diner. Ik noem dat koken, anderen noemen dat assembleren. Dit is het 1e jaar dat ik het hele kookproces – inclusief boodschappen doen – heb kunnen delegeren. Door de sterk gewijzigde prive omstandigheden kon ik het er simpelweg niet bij hebben. Sander en de twee kleinzonen Joey en Yerro hebben gekookt. Sander is een liefhebber van echt koken zoals hij het noemt, ze zijn dan ook van ca. 11.00 uur tot 16.00 uur bezig geweest om het diner voor 12 eters voor te bereiden. Iedereen maar vooral Thea als gezelschapsmens genoot zichtbaar. Om te [lees meer]

Blog

Oktober

Dinsdag 26 oktober 2010 Ik had afgesproken om vandaag met Thea op “schoenenjacht” te gaan want ja, het is erg belangrijk voor een vrouw om haar schoenenverzameling een beetje op peil te houden. Aangekomen bij Thea en Co eerst even een kopje thee gedronken. Niet lang daarna kwam de huisarts even langs om te kijken hoe het met Thea en Co gaat. We wilden daarna net onze jas aantrekken toen Door en Jan voor de deur stonden. Erg gezellig natuurlijk en we hebben weer even heerlijk gelachen! Daarna toch nog even de deur uitgegaan om voor schoenen te gaan kijken. Toen ik tegen Thea zei dat we dan de rolstoel wel even mee zouden nemen keek zij heel bedenkelijk en maakte duidelijk dat dat toch [lees meer]

Blog

September

Je hebt de autoloze zondag, maar wij hebben dit weekend de rolstoelloze zondag meegemaakt. Het was het 1e weekend waar op verzoek van Thea de rolstoel in de kofferbak moest blijven. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de loopoefeningen (zie foto onder) die Thea maakt. Ze kan nu afwisselend op één been staan, ook het minder goede. Deze week heeft zij ca. een half uur buiten gelopen, daar ontdekten wij dat zij betere schoenen nodig had. Thea heeft schoenen genoeg maar allemaal met een (half) hoge hak, maar daar is het nu nog te vroeg voor. Ik dus naar de schoenenwinkel en een paar Ecco’s gekocht, die zou Thea vroeger nooit kopen, nu is ze er bijzonder blij mee. Zo blij dat ze bij [lees meer]

Blog

Augustus

In de laatste week van augustus stond het gesprek met de revalidatiearts op de rol. Thea had zich vooraf volledig ingesteld op haar vertrek naar De Hoogstraat in Utrecht. Toen de arts in het gesprek stelde dat gezien de snelle vooruitgang die Thea boekt, klinische revalidatie niets toevoegt, was zij behoorlijk teleurgesteld. Dat deze constatering in feite goed nieuws was, begreep zij eerst niet, na ca 4 uur haar teleurstelling op mij te hebben afgereageerd “viel het kwartje” Angela nam haar mee naar huis om er even uit te zijn, en te eten. ‘s Avonds was de rust weer teruggekeerd (ook bij mij). Verder stond deze week volledig in het teken van lopen, lopen en nog eens lopen, in de therapie ruimte zoveel mogelijk zonder [lees meer]

1 8 9 10 11